Içimde kalanlari sildim tek tek
vurdum boynumu bak giyotinlere
kurtarmak adina hiçbise yapma
istemiyorum nefes almayi bile ben
zaman darmis lan kimin umrumda
yaralar kapanmaz açildi bir kere
ruhum inan senden çok uzakta
ne sen ne dönersin ne de ben gelirim
aglama faslini geçtim ne yazik
solmus güllerin yapraklari gibi
simdi biten bitebilir artik
ama çok yorgunum daha bitkinim artik
gitti giden ben ne kadar yalvarsam
degisen hiçbise yok dünden farksiz
hersey ayni
tek degisen sen ve de
sana olan askim
nihayet ben ve odam yalniz
nihayet yoklugun aci vermiyor
artik senden kalan esyalari yaktim
nihayet duvar üstüme gelmiyor
anlam arayan gözler vardi
hani sana verdigim sözler vardi
sende sil at geçmisi ben gibi
mazinin karanligini unutalim artik
yaptigim hatalari onarma vakti
senin izlerin kalacak belki
mesafelerde kaybolan da bizdik
kapanmisti zaten askin bahsi
donuk resimlerde biraktim seni
sonra yaktim ucundan hepsini
döndüm aynaya ve baktim yüzüme
dedim tamam be unuttum artik
nakarat :
bilsen bir zamanlar
askin tarifi sendin yar
bilmem ne kadar daha yol var
ayrilmak seni benden alan
yazmamak için çok direndim seni ama
tutamiyorum düsleri aklimdasin hep
simdi bi deli sair oldum ben
elimde bir kalem dilimde sarkim
tek dilegim üzülme
gecelerce aglama nolur
ama koptu benim zerrelerim senden bütün
tozlarim uçustu havada senden yoksun
bilinmez bi yolcu oldum ardinda
geberik hislerimle yasiyorum yalniz
hayat acimaz kimseye bu böyle
vermez kimseye ikinci sansi
veda edenler edasiyla
geçtim gittim yanindan hemen
muhtemel bir ölüyüm bende
gülmeyi seçtim gülemedim ben
vurdum boynumu bak giyotinlere
kurtarmak adina hiçbise yapma
istemiyorum nefes almayi bile ben
zaman darmis lan kimin umrumda
yaralar kapanmaz açildi bir kere
ruhum inan senden çok uzakta
ne sen ne dönersin ne de ben gelirim
aglama faslini geçtim ne yazik
solmus güllerin yapraklari gibi
simdi biten bitebilir artik
ama çok yorgunum daha bitkinim artik
gitti giden ben ne kadar yalvarsam
degisen hiçbise yok dünden farksiz
hersey ayni
tek degisen sen ve de
sana olan askim
nihayet ben ve odam yalniz
nihayet yoklugun aci vermiyor
artik senden kalan esyalari yaktim
nihayet duvar üstüme gelmiyor
anlam arayan gözler vardi
hani sana verdigim sözler vardi
sende sil at geçmisi ben gibi
mazinin karanligini unutalim artik
yaptigim hatalari onarma vakti
senin izlerin kalacak belki
mesafelerde kaybolan da bizdik
kapanmisti zaten askin bahsi
donuk resimlerde biraktim seni
sonra yaktim ucundan hepsini
döndüm aynaya ve baktim yüzüme
dedim tamam be unuttum artik
nakarat :
bilsen bir zamanlar
askin tarifi sendin yar
bilmem ne kadar daha yol var
ayrilmak seni benden alan
yazmamak için çok direndim seni ama
tutamiyorum düsleri aklimdasin hep
simdi bi deli sair oldum ben
elimde bir kalem dilimde sarkim
tek dilegim üzülme
gecelerce aglama nolur
ama koptu benim zerrelerim senden bütün
tozlarim uçustu havada senden yoksun
bilinmez bi yolcu oldum ardinda
geberik hislerimle yasiyorum yalniz
hayat acimaz kimseye bu böyle
vermez kimseye ikinci sansi
veda edenler edasiyla
geçtim gittim yanindan hemen
muhtemel bir ölüyüm bende
gülmeyi seçtim gülemedim ben
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder